اتیسم یک اختلال عصبی تکوینی است که بر نحوه ارتباط و تعامل فرد با دنیای اطرافش تأثیر می گذارد. افراد مبتلا به اتیسم ممکن است در برقراری ارتباط کلامی و غیرکلامی، درک احساسات دیگران و پاسخگویی به آنها و درک و پاسخگویی به تغییرات در محیط خود مشکل داشته باشند. آنها همچنین ممکن است رفتارهای تکراری یا کلیشه ای داشته باشند.
اتیسم یک اختلال طیف است، به این معنی که علائم و شدت آن از فردی به فرد دیگر متفاوت است. برخی از افراد مبتلا به اتیسم دارای معلولیت های شدید هستند، در حالی که برخی دیگر می توانند زندگی مستقلی داشته باشند.
علل اتیسم به طور کامل شناخته نشده است، اما اعتقاد بر این است که عوامل ژنتیکی و محیطی نقش دارند.
تشخیص اتیسم معمولاً توسط یک متخصص بهداشت روان انجام می شود. هیچ آزمایش آزمایشگاهی یا تصویربرداری برای تشخیص اتیسم وجود ندارد. تشخیص بر اساس ارزیابی علائم و رفتار فرد انجام می شود.
هیچ درمانی برای اتیسم وجود ندارد، اما درمان می تواند به افراد مبتلا به اتیسم کمک کند تا مهارت های خود را بهبود بخشند و زندگی مستقل تری داشته باشند. درمان ها شامل آموزش، رفتار درمانی، کاردرمانی و گفتار درمانی می شود.
اتیسم یک اختلال مادام العمر است، اما افراد مبتلا به اتیسم می توانند با حمایت مناسب زندگی شاد و رضایت بخشی داشته باشند.
